آشنایی با لغات گرامافون، فونوگراف، صفحه گرام، دیسک، وینیل، 

phonograph, also called record player

فونوگراف دستگاهی است که ابتدا برای حکاکی و سپس بازتولید صدا (کلمات یا موسیقی) با یک فرآیند کاملاً مکانیکی در نظر گرفته شده است.

این اصطلاح به دستگاه‌هایی اطلاق می‌شود که از سیلندر یا سیلندرهای متحرک و نیز دستگاه‌های تخت مکانیکی با استفاده از دیسک‌های متحرک استفاده می‌کنند. فونوگراف اولین دستگاه بازتولید صدا بود که برای عموم در نظر گرفته شده بود و هم در اتاق نشیمن خصوصی و هم در کافه ها به عنوان یک ساز موسیقی سکه ای کار می کرد. همچنین برای حمل اطلاعات یا دستورات گفتاری و همچنین به عنوان وسیله ای برای یادگیری زبان استفاده می شد.

از نظر ریشه‌شناسی، کلمه فونوگراف از یونانی باستان گرفته شده است: (φωνή،  تلفن، صدا) γράφειν graphein): ، نوشتن). فرآیند اصلی فونوگراف که در دهه های آخر قرن نوزدهم متولد شد، با گرامافون جایگزین شد.

 اما برای عموم، نام فونوگراف که به فونو مختصر شده است، برای مدت طولانی برای این نوع دستگاه استفاده می شد. نام‌های دیگری نیز در طول سال‌ها و پیشرفت‌های فناوری (از جمله استریوفونی stéréophonie در اواسط قرن بیستم) پدیدار شده‌اند.

دستگاه ضبط، صفحه گردان، گرامافون، پیک آپ، همراه با ضبط صوت، دستگاه‌هایی که خود توسط تکنیک‌های بازتولید صدا که از دیجیتالی شدن به وجود آمده‌اند، تحت الشعاع قرار می‌گیرند.

این نوع دستگاه در قرن بیست و یکم برای "خراش وینیل" دی جی ها بازگشته است. با همین ایده، از آن به عنوان یک رسانه میانی برای تولید رکوردهای دیجیتالی راک اند رول پس از ظهور صدای الکترونیکی و برای بازگرداندن "رکوردهای 78 دور در دقیقه" قدیمی استفاده می شود.

فروش و خرید گرامافون های حرفه ای و صفحه گرام   تلفن: 09126060898

           تلفن : 4867 8830-021           موبایل: 6060898-0912            

گرامافون به فرانسوی: (Gramophone)

Synonym : Phonograph, Record player

گرامافون دستگاهی قدیمی برای پخش مکانیکی یک قطعه موسیقی است که بر روی یک دیسک فونوگرافی ساخته شده از فلز، موم،  و ... تا 78 دور در دقیقه ضبط شده است. این برگرفته از فونوگراف سیلندر توماس ادیسون است و توسط امیل برلینر به ثبت رسیده است.

این نام، که در اصل یک علامت تجاری ثبت شده است، اغلب با نام گرامافون یا حتی "فونو" جایگزین می شود، که دومی از نظر تئوری فقط در مورد دستگاه های سیلندری است. اما اصطلاح "گرامافون" هنوز عمدتاً توسط عموم مردم استفاده می‌شود، که آن را به تمام دستگاه‌های گذشته که به طور مکانیکی دیسک‌هایی را می‌خواندند که با دور 90 و سپس 78 دور در دقیقه می‌چرخند، بسط می‌دهند.

فرآیند فونوگراف، که در قرن نوزدهم متولد شد، به تدریج در قرن بعد با گرامافون، سپس پیک آپ یا صفحه گردان (گرام)، همراه با دستگاه ریل جایگزین شد، که سپس خود با تکنیک های بازتولید صدا که با دیجیتالی شدن امکان پذیر شد، تحت الشعاع قرار گرفتند.

گرامافون ها فقط تا زمان تولید صفحه های 78 دور ساخته می شدند و دیگر برای صفحه هایی به صورت الکتریکی و با پیک آپ های سبک تر گوش داده می شوند، وجود نخواهند داشت.  ولی همچنان برای نام گرامافون برای دستگاه های جدید نیز استفاده می شود.

Turntable Record Player ,(انگلیسی) - tourne-disque  ,  platine tourne-disques(فرانسوی)

در ابتدایی ترین شکل خود، یک گرامافون به سادگی جزء اصلی یک دستگاه پخش ضبط است. بخشی از دستگاه است که صفحه گرامافون را نگه می دارد و آن را می چرخاند.

اما گرامافون به یک دستگاه مستقل نیز اشاره دارد که می توانید خریداری کنید.

از این نظر، یک گرامافون شبیه به یک دستگاه پخش ضبط است، با این تفاوت که با بلندگوهای داخلی (اسپیکر) یا تقویت کننده (آمپلی فایر) عرضه نمی شود. شما باید اینها را جداگانه بخرید و با استفاده از کابل های (RCA) آنها را به گرامافون وصل کنید.

یک گرامافون عمدتا اجزای انگشت شماری برای خواندن دیسک دارد.

بدیهی است که یک گرامافون شامل موتور و صفحه دیسک، همچنین به همراه یک بازو، یک کارتریج و یک سوزن است. معمولاً یک پیش تقویت کننده نیز دارد که به شما امکان می دهد گرامافون را بدون ورودی اختصاصی phono به یک قطعه خارجی متصل کنید.

به عبارت ساده، سوزنِ بازو در شیارهای ضبط اجرا می شود و ارتعاشات را از طریق سیم های بازوی صدا به کارتریج منتقل می کند، که این اطلاعات را می گیرد و به پیش آمپلی فایر منتقل می کند که از طریق یک آمپ و بلندگو خارجی آن را به صدا تبدیل می کند. بازوی تون نیز کارتریج و سوزن را در جای خود نگه می دارد.

Phonograph record, (صفحه گرامافون)

Synonyms: Disc, Disk, Phonograph recording, Platter, Record, Vinyl Disc
 

صفحه گرامافون یا صفحه وینیل یا دیسک، انگلیسی: (Gramophone record)، ابزاری برای ذخیره‌ سازی صدا و موسیقی به صورت آنالوگ است. از این صفحه گرام ها در قرن بیستم به صورت گسترده استفاده می‌شد. صفحه گرامافون توسط دستگاهی به نام گرامافون یا فونوگراف قابل پخش است.

صفحه گرامافون از یک دیسک تخت باجنس پلی وینیل کلراید ساخته شده‌ است که در گذشته از جنس آلومینیوم نیز بوده است. صدا بر روی یک شیار بسیار باریک که از دور تا دور لبه خارجی صفحه به سمت مرکز آن می‌رود ضبط می‌شود. دستگاه گرامافون دارای سوزنی است که شیار روی صفحه را لمس می‌کند و بدین ترتیب صدای ضبط شده بر روی شیار، پخش می‌شود. از هر دو طرف صفحه می‌توان استفاده کرد و معمولاً صداهایی که روی هر یک از طرفین صفحه ضبط شده‌اند با هم متفاوت هستند.

همچنین نام‌هایی برای دیسک گرامافون وجود دارد، مانند :

"long playing" (LP) record, "extended play" (EP) record, or "single."  

در این موارد، قطر و سرعت پخش (دور در دقیقه یاrpm)  اغلب به جای یکدیگر برای اشاره به نوع فرمت دیسک استفاده می شود. به عنوان مثال، "12 اینچ" به طور معمول در 33 دور در دقیقه یا long playing (LP) پخش می شود. یک "7 اینچ" (single) 45 دور در دقیقه پخش می شود و ممکن است به عنوان "45" یا extended play (EP) نیز شناخته شود.

رایج ترین اندازه ها عبارتند از: 7 اینچ، 10 اینچ و 12 اینچ. بیشتر برچسب‌های دیسک وینیل روی سطح چسبانده می‌شوند.

Graphophone  گرافافون

Graphophone نام و علامت تجاری نسخه بهبودیافته فونوگراف بود. این در آزمایشگاه ولتا توسط الکساندر گراهام بل در واشنگتن دی سی، ایالات متحده اختراع شد.