Types of Shots in a Film
انواع نماها (شات ها)  در یک فیلم 

انواع نماها در یک فیلم که به آن اندازه نما نیز می گویند، چیزی است که سینما را بسیار سرگرم کننده می کند. نماها در کنار هم قرار می‌گیرند تا داستان در مقابل چشمان شما گشوده شود و اطلاعاتی را برای گفتن داستانی که تأثیرگذار است فاش کند.

در زمان های قدیم ساخت فیلم، یک دوربین روی یک سه پایه قرار می‌گرفت و تنها چیزی که ضبط می کرد، حرکت درون کادر بود، مانند مهمانی در باغ یا بوسیدن یک زوج. (افتضاح!) در آن زمان بسیار سرگرم کننده بود، اما زمانی که فیلمسازان اولیه متوجه شدند که می توانند یک داستان را با هم ردیف کردن اندازه های مختلف نماها روایت کنند، همه چیز جالب تر شد.

اگر در حال یادگیری کارگردانی هستید، داشتن دانش در مورد نحوه استفاده از دوربین در صحنه بسیار مهم است. شما باید بتوانید دیدی را که در ذهن خود دارید به تصویر بکشید و آن را به نماها تقسیم کنید.

داشتن لیست شات قبل از فیلمبرداری بسیار مهم است. فهرست شات بخش مهمی از آماده سازی فیلم برداری است و دانستن اینکه چرا و چه زمانی از نما ها استفاده کنید، کار را کمتر دلهره آور می کند.

به راحتی می توان انواع نما–شات (یا اندازه نما) را با زوایای نما اشتباه گرفت. انواع مختلف نما در مورد میزان دیدن ما در یک قاب است. زوایای نما بیشتر در مورد جایی است که دوربین قرار می گیرد. اولین چیزی که هنگام یادگیری انواع نما باید در نظر داشت این است که هر نما به گونه ای طراحی شده است که اطلاعاتی را به بیننده بدهد، بنابراین آنچه را که تصمیم دارید در یک فریم نشان دهید باید در مورد آن فکر کنید.

هدف اصلی شما باید این باشد که داستان و شخصیت‌هایتان را در یک متن قرار دهید، نقاط طرح و آنچه در یک صحنه می‌گذرد را آشکار کنید و به مخاطب بفهمانید که هر شخصیت چه احساسی دارد.

انواع اصلی نماها در یک فیلم عبارتند از:
اکستریم واید شات The extreme wide shot
واید شات – لانگ شات The wide, also known as a long shot
شات کامل The full shot
شات متوسط The medium shot
مدیوم کلوزآپ شات - نمای نزدیک متوسط The medium close-up shot
کلوزآپ شات The close-up shot
اکستریم کلوزآپ شات - شات از نمای نزدیک The extreme close-up shot
استبلیشینگ شات The establishing shot

The Extreme Wide Shot

شات اکستریم واید یا اکستریم لانگ شات همه چیز در مورد نشان دادن دنیایی است که داستان در آن اتفاق می افتد. در اکستریم واید، مناظر بزرگی را در قاب خواهید دید. چه بیابان باشد و چه فضای بیرونی، مخاطب باید نسبت به زمان و مکانی که قرار است دو ساعت آینده را سپری کند، احساس کند.

اگرچه کاراکترها را می‌توان در اکستریم واید معرفی کرد، اما در متن پس‌زمینه بسیار کوچک هستند، چیزی که شما با این نما برجسته می‌کنید. یک اکستریم واید شات اغلب یک استبلیشینگ شات است که در ادامه توضیح داده شده است.

7 حرکت اصلی دوربین چیست؟
یک نمای دوربین (کمرا شات) ممکن است چیزی جز عنبیه یک فرد یا تمام منظره یک شهر را نشان دهد. اما برای تسهیل ارتباط بین فیلمسازان، اصطلاحات کلی در مورد هفت نمای اولیه دوربین اعمال می شود که عبارتند از:

نمای نزدیک Close-up
نمای بسیار نزدیک Extreme close-up
نمای متوسط Medium shot
نمای بزرگ Long shot
نمای بسیار بزرگ Extreme long shot
زاویه بالا High angle
زاویه کم Low angle

The Wide Shot (or Long Shot)

یک نمای واید، که اغلب به آن لانگ شات گفته می‌شود، شخصیت‌ها را در متن پس‌زمینه‌ای قرار می‌دهد که در یک نمای عریض شدید (اکستریم واید شات) ایجاد می‌کنید. شخصیت ها از سر تا پا دیده می شوند و شما آنها را در ارتباط با مکان یا یکدیگر می بینید.

می‌توانید از یک نمای واید استفاده کنید تا نشان دهید که شخصیت شما نسبت به محیط وسیع چقدر کوچک است، مانند دختر بچه‌ای که از یک نقاشی بزرگ ترسیده است یا زنی که آب را روی یک دشت بزرگ حمل می‌کند. البته ممکن است یک واید شات اصلاً کاراکتر نداشته باشد و از آن به عنوان یک استبلیشینگ شات (شات تثبیت کننده) نیز استفاده شود.

هنگامی که عبارت لانگ شات تاکید می شود، می تواند به این معنی باشد که دوربین از سوژه دورتر است و آنها را حتی کوچکتر می کند.

یک نمای واید همچنین می تواند یک نمای اصلی باشد که برای معرفی یک مکان جدید مانند اتاق غذاخوری یا رستوران استفاده می شود. این نما به مخاطب یک حس جغرافیایی می دهد، بنابراین وقتی دوربین محدود تر می شود، می توان فهمید که چه کسی کجاست.

The Full Shot

یک شات کامل (فول شات) با واید شات متفاوت است زیرا بیشتر بر روی شخصیت در کادر تمرکز می کند. شخصیت ها در نما از سر تا پا پر است، اما روی مکان و لوکیشن دیگر تمرکز ندارد. در این عکس ممکن است بخواهید نشان دهید که یک شخصیت چگونه لباس می پوشد یا یک شخصیت چگونه حرکت می کند: ناخوشایند، با اعتماد به نفس و غیره.

همچنین می‌توانید کارهایی را که آنها انجام می‌دهند، مانند بستن چمدان یا سفارش بلیط قطار نشان دهید. شما می توانید اطلاعاتی را به بیننده بدهید، اما نه همه آنها را.

چند نوع نما در فیلم وجود دارد؟
آنا کایزر
نماهای دوربین به طور کلی بر اساس هفت نوع رایج سازماندهی می شوند. همانطور که گفته شد، زیرمجموعه های بسیار بیشتری از آن نماها وجود دارد. به عنوان مثال، شما می توانید نه فقط یک زاویه بالا بلکه یک زاویه بسیار بالا داشته باشید. شما می توانید نه تنها یک اکستریم لانگ شات بلکه یک نمای پانوراما داشته باشید. همه چیز به ویژگی توصیف یک عکس دوربین بستگی دارد.

The Medium Shot

مدیوم شات شخصیت شما را از کمر به بالا نشان می دهد. (بحثی در این مورد وجود دارد، اما شما متوجه آن خواهید شد.) در وسترن های قدیمی، این شخصیت اغلب از باسن به بالا نشان داده می شد که اکنون به عنوان یک شات کابوی شناخته می شود.

باز هم، این نما برای بازگویی اطلاعات است. شما می توانید جزئیات بیشتری از یک نمای واید ببینید. دلیل اینکه وسترن ها مجبور شدند باسن را آشکار کنند، غلاف اسلحه است. اگر باسن را نشان نمی دادید، زمانی که یک گاوچران آماده بیر.ن کشیدن اسلحه بود، بسیاری از اقدامات مهم را از دست می دادید.

شات های متوسط اغلب در صحنه های دیالوگ استفاده می شوند. با نزدیک‌تر شدن به سوژه‌های خود، می‌توانیم چیزهایی را ببینیم که نمی‌توانیم آن‌ها را در واید شات ببینیم، مانند زبان بدن. ما می توانیم بازوهای ضربدری یا شخصی را ببینیم که با دستان خود صحبت می کند.

The Close-up Shot

نمای نزدیک (کلوزآپ شات) چهره شخصیت را قاب می کند. در یک نمای نزدیک می توان جزئیات بیشتری را دید که به ما می گوید که یک شخصیت چه احساسی دارد. نمای نزدیک سرنخ های احساسی را در چشم ها برجسته می کند و می توانید لرزش یا اشکی را ببینید که ممکن است در یک مدیوم شات از دست بدهید. طبیعتاً صمیمی‌تر است، بنابراین تأثیر اغلب این است که مخاطب می‌تواند احساس کاراکتر را حس کند.

همچنین می‌توان از نمای نزدیک برای نشان دادن مواردی مانند ضربه زدن به پا یا وارد کردن حلقه روی انگشت استفاده کرد، اما این نما‌ها باید کم استفاده شوند و جریان داشته باشند، در غیر این صورت ممکن است گیج‌کننده باشند. مهمتر از همه، آنها باید معنایی داشته باشند زیرا مخاطب در هر چیزی که شما تصمیم بگیرید به آنها نشان دهید به دنبال اهمیت است.

انواع شات چیست؟
آنا کایزر
انواع شات های دوربین، عناوین کلی هستند که به نماهای مختلف داده می‌شوند تا فیلمسازان بتوانند راحت‌تر با آنها ارتباط برقرار کنند و هنگام بحث درباره آنچه دوربین برای یک نمای معین می‌گیرد، ارتباط برقرار کرده و به آن معنا داده و درک کنند.

The Medium Close-up

نمایی بین کلوزآپ و مدیوم شات، مدیوم کلوزآپ قرار دارد که سوژه را از شانه ها به بالا فریم می کند. اگر می‌خواهید هنگام ثبت برخی از احساسات و حالات چهره، زبان بدن بیشتری را نشان دهید، ممکن است از این نما استفاده کنید.

همچنین اگر در حال ساختن نمایی در اوج عاطفی هستید، ممکن است از مدیوم کلوزآپ استفاده کنید. شما می توانید اطلاعات بیشتری را با یک نمای نزدیک متوسط (مدیوم کلوزآپ ) نشان دهید، اما به اندازه یک نمای نزدیک (کلوزآپ) صمیمی نیست.

Extreme Close-up Shot

یک کلوزآپ افراطی (اکستریم کلوزآپ) حتی بر روی صورت (یا سوژه) فریم‌های نزدیک‌تری می‌گیرد و ویژگی‌های صورت را بیشتر برجسته می‌کند. معمولا قسمت خاصی از صورت مانند چشم ها یا دهان را قاب می کند. حتی از کلوزآپ صمیمی‌تر است و تقریباً به‌طور ناخوشایندی نزدیک است، بنابراین بیننده بهتر است هر آنچه را که بازیگر بیان می‌کند احساس کند، به همین دلیل است که برای نشان دادن احساسات شدیدتر استفاده می‌شود و اغلب با افزایش درام استفاده می‌شود.

The Establishing Shot

استبلیشینگ شات (نمای پایه) در این لیست گنجانده شده است زیرا بسیار مهم است که بینندگان بدانند که در چه موقعیتی قرار دارند، در حالی که داستان از یک مکان به مکان دیگر در یک فیلم حرکت می کند. شات پایه می تواند مخلوطی از اندازه های شات باشد، بنابراین از نظر فنی یک نوع شات نیست.

به بیننده می گوید که داستان در کجای دنیا رخ می دهد. این می‌تواند یک اکستریم واید شات (نمای وسیع گسترده) با جرثقیل یا هواپیمای بدون سرنشین برای نشان دادن یک دوره زمانی خاص یا جزئیات یک مکان باشد، مانند جنگل سوخته یا ترافیک یا می‌تواند نمای بیرونی وسیعی از یک ساختمان مانند موزه باشد. همچنین می‌توانید از نماهای بسته ‌تر استفاده کنید که قسمت‌هایی از یک مکان مانند یک دفتر را نشان می‌دهند.

به عنوان مثال، می توانید یک عکس نزدیک از چرخ های ویلچر، یک دستگاه IV و یک دستگاه MRI را به تصویر بکشید تا نشان دهد که در بیمارستان هستید. اما باید آن عکس ها را عاقلانه انتخاب کرد. یک عکس از دستگاه MRI باید معنی خاصی داشته باشد.

شاید کسی در حال تشخیص است، یا شاید شخصیت اصلی اپراتور دستگاه MRI باشد. تصمیم‌گیری درباره اینکه چه اطلاعاتی را می‌خواهید برای مخاطب فاش کنید، می‌تواند تفاوت بین جذب تماشاگران یا سردرگم کردن آنها باشد.

نتیجه
همه این نماها برای "پوشاندن" فقط یک صحنه استفاده می شوند. هر بار که دوربین جابه‌جا می‌شود یک تنظیم جدید است و هر یک از این قطعات برای برش فیلم شما استفاده می‌شود. نوع پوششی که دریافت می‌کنید، بسته به چیزی که می‌خواهید لحظه به لحظه برجسته کنید، از صحنه‌ای به صحنه دیگر متفاوت است.

شما باید نکات داستانی، اکشن و احساسات را در نظر بگیرید. افسانه ای وجود دارد که می توانید هر صحنه را با نماهای واید (گسترده)، مدیوم (متوسط) و کلوزآپ پوشش دهید، اما اگر این کار را بدون فکر انجام دهید، ممکن است مخاطب شما علاقه خود را از دست بدهد. علاوه بر این، شما یک چشم انداز در ذهن خود دارید که بسیار جالب تر از این است! 

یک صحنه را می توان در یک واید شات پوشش داد - مردی از رستوران بیرون می رود و سوار ماشینش می شود. ممکن است یک مدیوم شات تمام چیزی باشد که به کسی نشان دهد که برای برداشت به عابر بانک رفته است. شما نباید فقط به خاطر دریافت آن پوشش داشته باشید. نما هایی را انتخاب کنید که داستان شما را بازگو کنند. اگر مردی که به عابر بانک می رود قصد دزدی از بانک را داشته باشد، شاید یک نمای نزدیک پیشانی عرق کرده و اعصاب او را نشان دهد.

همانطور که انواع نماهای یک فیلم را درک می کنید، با زوایای دوربین، ترکیب بندی، و زمان و نحوه استفاده از حرکات دوربین آشنا شوید. همه این موارد راه‌های خلاقانه‌ای برای پوشش دادن هستند و به شما کمک می‌کنند داستان خود را به صورت بصری و درونی بیان کنید تا شما نیز بتوانید تأثیرگذار باشید.